Śnieżnik z Międzygórza
Masyw Śnieżnika, drugie pod względem wysokości pasmo w polskich Sudetach. Położony jest w Sudetach Wschodnich i stanowi najwyższą część Ziemi Kłodzkiej. Jednocześnie na szczycie Śnieżnika (1426 m) stykają się granice trzech krain historycznych, jakimi są Śląsk, Czechy i Morawy. Tu właśnie dziś będziemy wędrować i proponujemy wejście na Śnieżnik z Międzygórza.

Start
Ruszamy z Międzygórza. Tu można zaparkować w kilku miejscach My zazwyczaj czynimy to na parkingu leśnym (na mapie oznaczono to miejsce jako parkingi pod Skocznią – 50.2200131N, 16.7898453E). Jest tu sporo bezpłatnych miejsc. Jednak w pogodne dni szybko się one zapełniają. Zimą z kolei podjazd na parking z centrum wsi może być problematyczny – droga jest stroma i nie zawsze odśnieżona). Można zaparkować wtedy jakieś 2 km niżej na parkingu połączonym z przystankiem autobusowym (50.2279986N, 16.7677142E). Wtedy trzeba się liczyć z dodatkowym czasem (około 30 minut w jedną stronę), który należy doliczyć do czasu wycieczki.

Trasa
Do przejścia w obie strony jest około 13 km (na długości) i 800 metrów przewyższenia z podstawowej wersji. Idziemy szlakiem czerwonym.
Z Międzygórza w stronę schroniska
Pierwszy kilometr szlaku na Śnieżnik wiedzie spokojnie wzdłuż potoku, który szumi po prawej stronie. Dopiero, gdy przekroczy się mostek, szlak zaczyna się nieco piąć do góry. Na niektórych, mapach, można zauważyć, że szlak zaraz za mostkiem skręca w lewo i ostro do góry tnie przez las. To stara wersja ścieżki. Obecna jest nieco łagodniejsza, acz odrobinę dłuższa. My, kiedy nie ma śniegu wybieramy tę stromą wersję. Zimą natomiast (gdy szlak nie jest przetarty) wędrujemy szlakiem okrężnym. Na tym odcinku szlak pnie się w górę, ale równomiernie na całym odcinku. Mamy na nim kilka widoków, nawet można dostrzec Karkonosze (zwłaszcza, gdy widoczność jest rewelacyjna). Nasz szlak w pewnym momencie skręca ostro w prawo i po przejściu kilkudziesięciu metrów oferuje nam cudowne widoki na Karkonosze. Są one możliwe dzięki niedawnej wycince drzew w tym rejonie. Wcześniej z tego miejsca nie było nic widać.

Schronisko
Schronisko położone jest na wysokości 1218 m n.p.m., na zachodnim stoku Śnieżnika (1425 m n.p.m.), na obszernej hali. Główną część schroniska stanowi tzw. szwajcarka – typowe sudeckie schronisko turystyczne z 1871, ufundowane przez królewnę Mariannę Orańską. Jest to jedno z najstarszych schronisk na ziemiach polskich. Z punktu widokowego na hali obok schroniska rozległa panorama na Rów Górnej Nysy i okoliczne szczyty. Zdecydowanie lepszy widok jest kiedy jednak ruszamy w stronę Małego Śnieżnika.

Wystarczy odejść niebieskim szlakiem tylko kawałek drogi od schroniska i odwrócić się za siebie, by naszym oczom ukazał się piękny widok na schronisko i znajdujący się za nim Średniak. Na Średniak dziś pójść się nie udało, ale polecam wejście na ten szczyt, znajdujący się poza szlakiem, należący do Tysięczników Ziemi Kłodzkiej, ale przede wszystkim gwarantujący nieco inne spojrzenie na Śnieżnik i położone poniżej niego schronisko.

Ze schroniska na Śnieżnik
Ze schroniska mamy na szczyt około 30 minut i do podejścia jakieś 200 metrów przewyższenia. Idziemy nieco dłużej, bo dziś widoki zatrzymują nas co chwilę. Jeseniki czy słynną ścieżkę w chmurach mamy tu jak na dłoni. Ten odcinek szlaku jest naprawdę widokowy i przy ładnej pogodzie człowiek zatrzymuje się co chwilę. Mniej więcej w połowie wejścia znajduje się ławeczka, gdzie można obok słupka granicznego przysiąść i podziwiać widoki.


Śnieżnik
Śnieżnik to szczyt rozległy i dość kapryśny pogodowo, a przede wszystkim mocno wietrzny. Jego wysokość jest jak na Sudety dość znaczna i wynosi 1426 m n.p.m., a wybitność 657 m. Śnieżnik był bardzo popularny już pod koniec XVII wieku. W latach 1895–1899 zbudowano tutaj kamienną wieżę widokową w kształcie cylindrycznej baszty. Wzniesiona została z inicjatywy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego i miała służyć podniesieniu atrakcyjności wycieczek na szczyt. Potężna konstrukcja, nawiązująca do modnego wówczas romantycznego stylu naśladującego średniowiecze, miała 6 kondygnacji i wysokość 33,5 m, a przy niej dobudowano budynek mieszczący małe schronisko.
Tym, co ostatnio wyróżnia Śnieżnik i pozwala go rozpoznać z daleka nawet tym, którzy w topografii nie są dobrzy, jest wybudowana na nim wieża widokowa przypominająca blender. Wyrasta ona dość wysoko ponad szczyt i jest widoczna z wielu miejsc. Czy jest ładna? Mnie się nie podoba. Na pewno kwestionowałabym jej zasadność, gdyż Śnieżnik to bardzo widokowa góra i na pewno wieża nie jest tam potrzebna. Ale skoro już ktoś ją zbudował, to warto na nią wejść. My tak czynimy podczas każdej wizyty, bo widoki z niej są naprawdę piękne. Poza tym, można się w niej schronić przed wiatrem.


Śnieżnik – szczyt zaliczany do Korony Gór Polski
To najwyższy szczyt Masywu Śnieżnika, dlatego jest tak popularny. Na spokój można tu liczyć, gdy przyjdzie się bardzo wcześnie rano lub przy złej pogodzie. W przeciwnym wypadku w godzinach południowych szlak jest zapełniony ludźmi (czasem ciężko się minąć).

Słonik i źródła Morawy
Skoro jesteśmy już na Śnieżniku, to warto udać się do słynnego Słonika. Wiemy już, że dziś z niego widoki będą rewelacyjne. Słonik to nic innego jak znajdująca się po czeskiej stronie rzeźba kamiennego słonika. Znajduje się ona przy czerwonym szlaku niedaleko byłego schroniska Lichtensteinów. Podobno w 1932 roku rzeźbę ustawiła przy schronisku grupa niemieckich artystów, która się tutaj od pewnego momentu spotykała, a chciała działać na rzecz zbliżenia kulturowego Niemców i Czechów. Po drodze mijamy jamy źródła Morawy, co jest urozmaiceniem na mniej więcej półkilometrowym odcinku dzielącym nas od słonika.

Źródła Morawy to ciekawe miejsce, bo znajduje się tu mała budowla, pieczątka oraz miejsce, gdzie można zaczerpnąć wody pitnej. Stąd strumień spływa stromym zboczem do głębokiej doliny, zahaczając o gminy i przysiółki: Horní, Velká i Dolní Morava.
Aby dojść do słonika trzeba wytracić nieco wysokości, którą potem będzie trzeba ponownie pokonać. Idąc w stronę słonika odcinamy się nieco od tłumów obecnych na Śnieżniku Zmierzając w tym kierunku mamy rewelacyjne widoki na Jeseniki z Pradziadem górującym nad morzem chmur. Gdzieś po prawej Dluga stran, a jeszcze bardziej na prawo Trójmorski Wierch.


Praktyczne info
- Cała trasa jest bardzo widokowa i na pewno nikt nie będzie się na niej nudził. Można jednak uprzyjemnić sobie wędrówkę i szlak pokonać razem z bezpłatną grą terenową – questem „O kozicy i słoniku na Kłodzkim Śnieżniku”. Gra opowie o przyrodniczych ciekawostkach Masywu Śnieżnika, a po rozwiązaniu wszystkich zagadek i odkryciu hasła końcowego pozwoli zdobyć skarb.
- Międzygórze to jedna z kilku miejscowości, z których można ruszyć na Śnieżnik. Ciekawe trasy prowadzą także z Kamienicy, Kletna, Starego Miasta pod Śnieżnikiem czy Dolnej Morawy, a nawet Jodłowa (każda z nich piękna).
- Na trasie z Międzygórza znajduje się schronisko PTTK Na Śnieżniku, gdzie warto wstąpić na kawę czy coś dobrego do jedzenia.
- Śnieżnik to wyjątkowo wietrzna góra. Nawet, gdy wszędzie indziej drzewa ani drgną, tam wiatr duje (zimą szczególnie).
- Ze Śnieżnika warto zejść na stronę czeską, bo niecały kilometr od szczytu znajduje się kultowy słonik.









